υδροτροχός

ο, Ν

1. μηχανική κατασκευή παραγωγής ενέργειας από ρεύμα νερού ή υδατόπτωση, αποτελούμενη από τροχό με πτερύγια στερεωμένα στην περιφέρειά του

2. είδος τροχού που φέρει μικρούς κάδους στα πτερύγιά του, με τους οποίους επιτυγχάνεται η άντληση νερού για αρδευτικούς σκοπούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο)-* + τροχός. Η λ. μαρτυρείται από το 1890 στην εφημερίδα Ἀκρόπολις].